Pétur Bergmann var borinn til grafar í dag.

Pétur Bergmann, minn gamli æskuvinur var borinn til grafar í dag. Það var auðvitað döpur stund fyrir okkur sem mættum í kirkjuna.

Péturs vegna langar mig að bæta aðeins við þau minningarorð sem lesin voru af ágætum presti sem sá um athöfnina.
Á þeim árum sem ég og Pétur vorum bestu vinir var mikið fjör og líf. Þetta voru ca. árin 1979-1983. Á þessum tíma vorum við mikið saman og þá var Pétur Bergmann mjög fjörugur og oftast mjög lífsglaður, hann átti þó til að vera töluvert niðri þar sem ástandið á heimilinu hans var stundum erfitt. Pétur var oft settur í ,,straff" og mátti ekki fara út. Áður en Pétur hóf nám við Samvinnuskólann á Bifröst hafði hann verið nemandi við Verslunarskóla Íslands og ég held að þar hafi hann lokið Verslunarskólaprófi, amk var hann mjög nálægt því. Pétur notaði sko sannarlega aldrei reiðhjól á okkar ,,sokkabandaárum". Það voru mótorhjól og hraðskreiðir bílar sem áttu hug hans í þeirri deild. Pétur var í ,,diskógenginu" skv. útliti en við hlustuðum þó aðallega á það sem heitir fönk, rapp + Utangarðsmenn (Bubba) + bresku nýbylgjuna + Pink Floyd.
Ég náði aldrei sambandi við Pétur eftir að fíknin fór að hafa meiri áhrif á hans líf, því miður áttum við þá ekki lengur samleið.

En minninginn um frábæran félaga lifir.

Mbk.
Sigurjón Sigurðsson