Innlegg í umræðuna.

Ég verð að segja að ég finn til með íslensku leikmönnunum í landsliðinu okkar í fótbolta.
Ég man eftir því þegar ég var í unglingalandsliði Íslands í handbolta og á einhvern hátt voru
Svíar með sálfræðilegt tak á okkur.  Það eru mörg ár síðan og við höfum sem betur fer náð að sigrast á hinn lífsseigu Svíagrílu í þeirri íþróttagrein.  Ég hef síðan bæði spilað með miklu sigurliði og líka liði sem gekk allt í mót.  Þegar allt gengur í mót þá er það rétt, sem fram hefur komið, að þar spila margir þættir inn í.  Leikmenn, þjálfarar, stuðningsmenn og önnur umgjörð hefur mikið að segja.  Það myndast svona neikvætt andrúmsloft sem veltur upp á sig.  það held ég að sé vandamálið núna s.s. neikvætt andrúmsloft.  Fylgifiskur þess er lítið sjálfstraust og mikil óheppni, eða eins og sagt er ,,Það fellur ekkert með okkur".
Þjálfarinn er mjög mikilvægur hlekkur í þessu dæmi.  Hann verður að hafa trú og kraft á verkefninu og ná að skila því yfir til leikmanna.  Það má segja að ef leikmenn finna að ef þjálfarinn hefur ekki innst inni trúna þá smitast það yfir á þá. 
Ég sá leikinn við Lichtenstein en ekki nema mörkin úr Svíaleiknum.  Það sem mér fannst áberandi við fyrrnefnda leikinn var að andstæðingurinn virtist vera fær um að spila betur saman og þeir voru yfirleitt að vinna öll návígi yfir því var ég mjög svekktur.  Í hádeginu í dag sagði ágætur kunningi minn og skemmtikraftur með meiru, Hermann Gunnarsson, að enginn íslenska leikmannana kæmist í dag í sænska landsliðið og er það líklega orð að sönnu EN það sem við viljum sá er að þeir spili með hjartanu og geri sitt besta ef fólk sér það þá verða úrslitin bara að vera eins og þau eru og lítið hægt að segja.  Leikurinn sem gegn Lichtenstein var nefnilega gott dæmi um leik þar sem andstæðingurinn var að spila með hjartanu og gaf allt sitt en við vorum á hálfum snúning og menn virtust bara vera bíða eftir að allt myndi smella og við myndum vinna, svona af gömlu vana gegn Lichtenstein.  Þannig hugarfar gengur ekki.
Engin ein einföld lausn er til í svona stöðu en hrifnastur er ég af hugmynd Hemma Gunn að byrja á því að ráða öflugan aðstoðarmann við hlið Eyjólfs. 

Kannski ætti Alfreð Gísla að gefa Eyjólfi ráð.  Alfreð hefur hluti sem góður þjálfari verður að hafa sem mörgum skortir og gerir hann að vinsælum þjálfara.  Þar má helst nefna að hann nýtur mikillar og óskiptar virðingar hjá leikmönnum, hann kann að byggja upp keppnisanda og skila sjálfstrausti sínu yfir til leikmanna og þessari hugsun ,,við ætlum að vinna" sama hver mótherjinn er.

Annars óska ég öllum sem standa að landsliðinu okkar í fótbolta góðs gengis og það þýðir ekki að hengja haus en það þýðir heldur ekki að bíða og vona og gera ekki neitt.  Vagninn er í drullunni og það þarf að ná honum upp með markvissu starfi.

Mbk.

Ívar Ingimarsson, varnarmaður Íslands, tekur á sig sökina af þremur af fimm mörkum Svía